Data dodania:  2014-02-25

Wygląd:

W postaci płynnej – jasnożółty; po skrystalizowaniu – kremowy.

Wielkość:

Miód pakowany jest w słoiki o pojemności 450 ml i 900 ml.

Konsystencja:

Ciecz gęsta, po skrystalizowaniu drobnoziarnista, mazista – przypomina smalec; lepka w dotyku.

Smak i zapach:

Smak miodu – słodki, lekko mdły, łagodny; zapach słaby, zbliżony do zapachu kwiatów rzepaku; zapach utrzymuje się po skrystalizowaniu miodu.

Barwa (zewnętrzna i na przekroju) :

Postać płynna – jasnożółta; po skrystalizowaniu – kremowa.

Inne dodatkowe informacje:

Miód rzepakowy stosowany jest w chorobach układu krążenia (miażdżyca), w chorobach wątroby. Stosowany zewnętrznie w przypadku oparzeń i ran przyśpiesza proces gojenia.

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu:

       Paweł Lorek w artykule pt. Z historii organizacji pszczelarskich na Śląsku Cieszyńskim (s. 16) wydanego w Beskidzkich Wiadomościach Rolniczych 9/97 z okazji XV Ogólnopolskich Dni Pszczelarza Bielsko-Biała 1997, pisze: Początki pszczelarstwa na Śląsku Cieszyńskim sięgają 1872 roku, kiedy to w Cieszynie powołano Sekcję Ogrodniczo‑Pszczelarską w łonie istniejącego już od roku 1869 Towarzystwa Rolniczego. W roku 1913 powstało samodzielne już Towarzystwo Ogrodnicze Księstwa Cieszyńskiego, które skupiało również i pszczelarzy. (…) W miarę upływu lat i dalszego rozwoju Towarzystwa, w 1937 roku liczyło ono 1026 członków, zrzeszonych w wielu oddziałach terenowych. W wyniku II wojny światowej przestały istnieć wszelkie organizacje pszczelarskie, a cały dobytek kilku pokoleń pszczelarzy został zniweczony. Potrzebne były organizacje, które by pomogły w odbudowie zniszczonych w wyniku działań wojennych pasiek oraz zapewniły odpowiedni postęp w pszczelarstwie. (…) W roku 1948 w wyniku reorganizacji administracji państwowej zostały powołane istniejące związki pszczelarskie. Utworzono tzw. Grupy Pszczelarskie, Sekcje i Zespoły skupione w ramach Zrzeszenia Pszczelarzy przy Związku Samopomocy Chłopskiej (…) Kolejna reorganizacja miała miejsce w roku 1960 (…) W roku 1972 obchodzono uroczyście 100-lecie organizacji ogrodniczo-pszczelarskiej na Śląsku Cieszyńskim.

        W publikacji z 1936 roku Zarys kultury materialnej górali śląskich w rozdziale Pszczelarstwo jego autor Longin Malicki opisuje: (…) Tak w Brennej, jak również w Istebnej znajduje się jeszcze kilka pasiek z dość prymitywnymi ulami z pni drzewnych. Jedną z większych pasiek w Brennej posiada stary, 79-letni (ur. 1856 r.) gazda Jerzy Madzia, który chętnie udzielił mi informacji dotyczącej pszczelarstwa (…). Pszczoły swoje objął po ojcu. Są one umieszczone w pniach „hólach”, ustawionych w sadzie dwóch równoległych rzędach, lecz w ten sposób, że jeden rząd drugiemu nie zabiera słońca. Na ulach spoczywa wspólny daszek, kryty gontami zwanymi tu „szyndziołem”. Kilka pni opasują górą i dołem obręcze, bo się „pukają”, tzn. pękają, jak twierdzi Madzia. (…) Raz do roku, mianowicie z końcem lipca, pobiera się miód, wycinając plastry nożem do „podkrowania” (…). Co się tyczy drzew, z których pszczoły zbierają miód, to na pierwszym miejscu należy wymienić jodły, z roślin zaś rzepak zwany tu „rapsem”. Ponieważ obecnie „jedlina” ginie w okolicznych lasach, więc i pszczelarstwo zamiera.

       Na terenie Śląska Cieszyńskiego popularna jest uprawa rzepaku. Pola rzepakowe stanowią dla pszczół bogate źródło zarówno nektaru, jak i pyłku kwiatowego. Miód rzepakowy jest przykładem odmianowego miodu wiosennego. Jest to odmiana bardzo popularna w naszym kraju. Miód rzepakowy pozyskuje się w okresie masowego kwitnienia rzepaku, w ciągu około trzech tygodni na przełomie kwietnia i maja. Miód po skrystalizowaniu ma biały kolor oraz ostry zapach kwiatu rzepaku. Te cechy miodu rzepakowego skłaniają konsumentów do posądzania pszczelarzy o to, że jest to miód zafałszowany cukrem. Ten osąd, jak również informacje o małej wartości tego miodu są nieprawdziwe i błędne.

      Miód rzepakowy posiada wiele cech pozytywnych – rzadko spotykanych w innych miodach. Należą do nich najszybsza przyswajalność oraz wyjątkowa przydatność w leczeniu wszelkich schorzeń związanych z zaburzeniami pracy organów wewnętrznych. Miód rzepakowy ceniony jest także w leczeniu chorób z przeziębienia oraz stanów zapalnych górnych dróg oddechowych na tle bakteryjnym, takich jak zapalenie gardła i zapalenie błony śluzowej nosa. Ponadto łagodzi kaszel i wzmaga odporność organizmu. W schorzeniu tym poleca się picie ciepłego mleka z miodem rzepakowym. Podobne właściwości miodu rzepakowego wykorzystuje się także w leczeniu schorzeń zewnętrznych. Stosowany bezpośrednio na chorą tkankę oczyszcza ją z elementów martwiczych, co w efekcie przyspiesza ziarninowanie, gojenie i bliznowacenie ran. Ponadto szybkie przyłożenie miodu na oparzoną skórę zabezpiecza ją przed tworzeniem się pęcherzy i rozwojem zakażenia.

Sprawdzone przepisy na desery z miodem:

Składniki na ciasto połączyć i wyrobić ciasto. Zostawić w chłodnym miejscu do odpoczęcia minimum 3 godziny (najlepiej zostawić do następnego dnia). Ciasto rozwałkować na posypanej mąką stolnicy do grubości ok. 0,5 cm. Wykrawać ciasteczka foremkami (lub kieliszkiem). Położyć na wysmarowanej masłem blasze i piec około 25 minut w piekarniku w temp. ok. 180˚C. Po wystygnięciu posmarować masą i sklejać po dwa. Polać polewą czekoladową z obu stron. Można ozdobić np. naklejając połówkę orzecha.
Drożdże należy drobno rozkruszyć, następnie dodać mąkę i cukier. Masło posiekać, dodać jajka, śmietanę, połączyć razem z mąką i drożdżami. Ciasto dobrze zagęścić rękoma, aby widać było kawałki masła. Tak przygotowane ciasto należy zawinąć w folię i odłożyć na 12 godz. do lodówki. Po wyjęciu z lodówki ciasto składać w cegiełkę lub kopertę. Czynność tę powtórzyć 4-5 razy. Aby przyrządzić farsz, należy pokroić w kostkę jabłka, rodzynki sparzyć, orzechy posiekać. Następnie nożem rozprowadzić równo na cieście wszystkie składniki i zwinąć w roladę.
Przygotować kruszonkę z mąki pszennej, cukru i masła. Następnie piec w temperaturze 180˚C przez około 10 minut. Twaróg zmielić dwukrotnie, dodać słodkiej śmietany, miodu, orzechów włoskich, laskowych i płatków migdałów (wcześniej uprażonych).
Lekko podsmażone jabłko z okolicznych sadów z dodatkiem miodu i rodzynek. Deser podawany jest z bitą śmietaną i lodami waniliowymi.
Miodula powinna leżakować co najmniej 3 tygodnie. Na patelni robimy karmel z cukru i wody. Dodajemy oczyszczony agrest, przesmażamy ok. 1 min. Następnie podlewamy miodulą. Dekorujemy i podajemy na ciepło.

 

Twoja ocena:
Ocena: 0.0 (Oddano 0 głosy)
Wyświetlenia:  82