Chałupa Kawuloków wzniesiona została w 1863 r. i stanowi przykład tradycyjnego góralskiego domu drewnianego. Kryta gontem budowla składa się z dwóch izb oraz znajdującej się między nimi sieni. Jedno z pomieszczeń to tzw. izba czarna. Znajduje się w niej „kurlawy”, czyli dymny piec. Dym wydostawał się z niego do wnętrza pomieszczenia. Tego rodzaju kurne izby były o tyle powszechne, iż w ten sposób unikano płacenia podatku, który pobierany był od komina (tzw. podymnego). W chałupie obejrzeć możemy tradycyjny wystrój oraz sprzęty, jak np. żarna służące do wyrobu mąki. Właścicielem chaty był swego czasu Jan Kawulok, wybitny propagator regionalnej kultury. Po jego śmierci opiekę nad chałupą i ekspozycją muzealną przejęła jego córka, Zuzanna Kawulok, której pomaga kustosz chaty, folklorysta Janusz Macoszek - laureat konkursu Ślązak Roku w sezonie 2010/2011.
Główną atrakcję stanowi prezentacja zgromadzonych instrumentów, na których wykonywane są unikatowe melodie pozwalające zwiedzającym w swoisty sposób przenieść się w dawne czasy. Do instrumentów tych należą m.in. gajdy, róg pasterski, okaryna, fujara, piszczołka sałaśnikowa, piszczołka tacikowa oraz sowa.
Zwiedzanie obiektu może zostać na życzenie połączone z prelekcją, a także z oprawą muzyczną. Prowadzone są tu również lekcje umuzykalniające oraz różnego rodzaju zajęcia warsztatowe związane z twórczością ludową (koronkarstwo, rzeźba, malarstwo, robienie masła, wełny), a także zwyczajami, jakie w Beskidach połączone były ze świętami kościelnymi - Bożym Narodzeniem czy Wielkanocą.
