Schronisko na Magurce zostało zbudowane przez aktywną od końca XIX wieku na obszarze Beskidów Zachodnich niemiecką organizację turystyczną o nazwie Beskidenverein. Otwarcie schroniska nastąpiło 27 września 1903 roku. Był to pierwotnie budynek drewniany, który w 1905 roku spłonął. Nowy, wkrótce postawiony w tym miejscu, również strawiony został przez pożar - w roku 1912. Dzisiejsze, murowane schronisko z 1913 roku, jest więc trzecim tego typu obiektem na szczycie. Magurka, będąca popularnym celem wycieczek społeczności niemieckiej z pobliskiego Bielska, stała się także ośrodkiem narciarskim. Obok jazdy na nartach na podszczytowych polanach Magurki trenowano także skoki narciarskie na wybudowanej poniżej niewielkiej skoczni. Po drugiej wojnie światowej schronisko przejęte zostało przez Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, a następnie weszło w skład majątku PTTK. Ze szczytowych polan Magurki roztaczają się widoki zarówno na okoliczne wzniesienia należące do Beskidu Małego, jak i szczyty innych pasm górskich - przede wszystkim Beskidu Śląskiego oraz Żywieckiego. Uwagę zwraca charakterystyczny, pobliski masyw Klimczoka i Szyndzielni, położony na zachód - już na obszarze Beskidu Śląskiego. Podczas szczególnie dobrej widoczności możemy podziwiać z Magurki także szczyty Tatr oraz dalekie pasmo Jesioników, stanowiących najwyższy masyw górski krainy Moraw, leżącej na obszarze Republiki Czeskiej. Magurka stanowi ważny węzeł szlaków turystycznych w zachodniej części Beskidu Małego. Można stąd wędrować w stronę Bielska-Białej, w okolice Kotliny Żywieckiej, a także w rejon Jezior Międzybrodzkiego i Żywieckiego. Niedaleko stąd, czterdzieści pięć minut spaceru szlakiem niebieskim, znajduje się Czupel, będący najwyższym szczytem Beskidu Małego, posiadający wysokość 933 metrów nad poziomem morza.
