Wyszukiwarka
Liczba elementów: 15
Wycieczki: Czantoria zimą
Wielka Czantoria opada ku dolinom Wisły i Olzy stromymi zboczami, które porastają lasy - przeważnie bukowe i świerkowo-jodłowe. Najbardziej cenne pod względem przyrodniczym fragmenty lasów, o naturalnym charakterze, chronione są w rezerwatach przyrody znajdujących się po obu stronach granicy państwowej. Kolejką krzesełkową można wyjechać z Ustronia Polany na znajdująca się na Czantorii polanę Stokłosica, skąd na szczyt pozostaje dwadzieścia pięć minut spaceru. Będąc na szczycie Czantorii możemy skorzystać ze znajdującej się po czeskiej stronie wieży widokowej. Rozległa panorama, oprócz terenów Beskidu Śląskiego, obejmuje także znajdujący się po stronie Republiki Czeskiej Beskid Śląsko-Morawski. Widać stąd ponadto miasta południowej części Górnego Śląska, a w przypadku lepszej pogody także odleglejsze pasma górskie Polski, Czech i Słowacji. Poniżej szczytu, nieco na zachód, po czeskiej stronie granicy, znajduje się schronisko. Obiekt ten postawiony został w latach 1903-1904, jeszcze przez niemiecką organizacje turystyczną Beskidenverein, w ramach niemiecko-polskiej rywalizacji kulturalnej i turystycznej w tej części Beskidów. Po wytyczeniu granicy polsko-czechosłowackiej w 1920 roku schronisko znalazło się po drugiej stronie. W Polsce znajdowało się przez krótki czas przed II wojną, po zaanektowaniu Zaolzia w 1938 roku. Po wojnie znalazło się z powrotem w Czechosłowacji. W latach PRL, z uwagi na restrykcje graniczne, schronisko było niedostępne, często też szlaków w tym rejonie pilnowały dość liczne patrole wojskowe. W latach 90. XX w. otwarto tutaj turystyczne przejście graniczne, zaś od czasu przytąpienia Polski i Czech do porozumienia z Schengen (w 2007 roku) granicę można przekraczać bez przeszkód (pamiętając o obowiązku posiadania dokumentu tożsamości). Tak w schronisku, jak i na wieży widokowej można płacić i w koronach czeskich i złotówkach. Najkrótsze szlaki turystyczne na Czantorię prowadzą z Ustronia oraz leżącego po drugiej stronie granicy Nýdka. Ze szczytu można wędrować w stronę góry Tuł i Goleszowa, albo też wybrać się na dłuższą wycieczkę Głównym Szlakiem Beskidzkim, w stronę Stożka i Baraniej Góry.
Wycieczki: Czantoria zimą
Wielka Czantoria opada ku dolinom Wisły i Olzy stromymi zboczami, które porastają lasy - przeważnie bukowe i świerkowo-jodłowe. Najbardziej cenne pod względem przyrodniczym fragmenty lasów, o naturalnym charakterze, chronione są w rezerwatach przyrody znajdujących się po obu stronach granicy państwowej. Kolejką krzesełkową można wyjechać z Ustronia Polany na znajdująca się na Czantorii polanę Stokłosica, skąd na szczyt pozostaje dwadzieścia pięć minut spaceru. Będąc na szczycie Czantorii możemy skorzystać ze znajdującej się po czeskiej stronie wieży widokowej. Rozległa panorama, oprócz terenów Beskidu Śląskiego, obejmuje także znajdujący się po stronie Republiki Czeskiej Beskid Śląsko-Morawski. Widać stąd ponadto miasta południowej części Górnego Śląska, a w przypadku lepszej pogody także odleglejsze pasma górskie Polski, Czech i Słowacji. Poniżej szczytu, nieco na zachód, po czeskiej stronie granicy, znajduje się schronisko. Obiekt ten postawiony został w latach 1903-1904, jeszcze przez niemiecką organizacje turystyczną Beskidenverein, w ramach niemiecko-polskiej rywalizacji kulturalnej i turystycznej w tej części Beskidów. Po wytyczeniu granicy polsko-czechosłowackiej w 1920 roku schronisko znalazło się po drugiej stronie. W Polsce znajdowało się przez krótki czas przed II wojną, po zaanektowaniu Zaolzia w 1938 roku. Po wojnie znalazło się z powrotem w Czechosłowacji. W latach PRL, z uwagi na restrykcje graniczne, schronisko było niedostępne, często też szlaków w tym rejonie pilnowały dość liczne patrole wojskowe. W latach 90. XX w. otwarto tutaj turystyczne przejście graniczne, zaś od czasu przytąpienia Polski i Czech do porozumienia z Schengen (w 2007 roku) granicę można przekraczać bez przeszkód (pamiętając o obowiązku posiadania dokumentu tożsamości). Tak w schronisku, jak i na wieży widokowej można płacić i w koronach czeskich i złotówkach. Najkrótsze szlaki turystyczne na Czantorię prowadzą z Ustronia oraz leżącego po drugiej stronie granicy Nýdka. Ze szczytu można wędrować w stronę góry Tuł i Goleszowa, albo też wybrać się na dłuższą wycieczkę Głównym Szlakiem Beskidzkim, w stronę Stożka i Baraniej Góry.
Wycieczki: Czantoria zimą
Wielka Czantoria opada ku dolinom Wisły i Olzy stromymi zboczami, które porastają lasy - przeważnie bukowe i świerkowo-jodłowe. Najbardziej cenne pod względem przyrodniczym fragmenty lasów, o naturalnym charakterze, chronione są w rezerwatach przyrody znajdujących się po obu stronach granicy państwowej. Kolejką krzesełkową można wyjechać z Ustronia Polany na znajdująca się na Czantorii polanę Stokłosica, skąd na szczyt pozostaje dwadzieścia pięć minut spaceru. Będąc na szczycie Czantorii możemy skorzystać ze znajdującej się po czeskiej stronie wieży widokowej. Rozległa panorama, oprócz terenów Beskidu Śląskiego, obejmuje także znajdujący się po stronie Republiki Czeskiej Beskid Śląsko-Morawski. Widać stąd ponadto miasta południowej części Górnego Śląska, a w przypadku lepszej pogody także odleglejsze pasma górskie Polski, Czech i Słowacji. Poniżej szczytu, nieco na zachód, po czeskiej stronie granicy, znajduje się schronisko. Obiekt ten postawiony został w latach 1903-1904, jeszcze przez niemiecką organizacje turystyczną Beskidenverein, w ramach niemiecko-polskiej rywalizacji kulturalnej i turystycznej w tej części Beskidów. Po wytyczeniu granicy polsko-czechosłowackiej w 1920 roku schronisko znalazło się po drugiej stronie. W Polsce znajdowało się przez krótki czas przed II wojną, po zaanektowaniu Zaolzia w 1938 roku. Po wojnie znalazło się z powrotem w Czechosłowacji. W latach PRL, z uwagi na restrykcje graniczne, schronisko było niedostępne, często też szlaków w tym rejonie pilnowały dość liczne patrole wojskowe. W latach 90. XX w. otwarto tutaj turystyczne przejście graniczne, zaś od czasu przytąpienia Polski i Czech do porozumienia z Schengen (w 2007 roku) granicę można przekraczać bez przeszkód (pamiętając o obowiązku posiadania dokumentu tożsamości). Tak w schronisku, jak i na wieży widokowej można płacić i w koronach czeskich i złotówkach. Najkrótsze szlaki turystyczne na Czantorię prowadzą z Ustronia oraz leżącego po drugiej stronie granicy Nýdka. Ze szczytu można wędrować w stronę góry Tuł i Goleszowa, albo też wybrać się na dłuższą wycieczkę Głównym Szlakiem Beskidzkim, w stronę Stożka i Baraniej Góry.
Wycieczki: Czantoria zimą
Wielka Czantoria opada ku dolinom Wisły i Olzy stromymi zboczami, które porastają lasy - przeważnie bukowe i świerkowo-jodłowe. Najbardziej cenne pod względem przyrodniczym fragmenty lasów, o naturalnym charakterze, chronione są w rezerwatach przyrody znajdujących się po obu stronach granicy państwowej. Kolejką krzesełkową można wyjechać z Ustronia Polany na znajdująca się na Czantorii polanę Stokłosica, skąd na szczyt pozostaje dwadzieścia pięć minut spaceru. Będąc na szczycie Czantorii możemy skorzystać ze znajdującej się po czeskiej stronie wieży widokowej. Rozległa panorama, oprócz terenów Beskidu Śląskiego, obejmuje także znajdujący się po stronie Republiki Czeskiej Beskid Śląsko-Morawski. Widać stąd ponadto miasta południowej części Górnego Śląska, a w przypadku lepszej pogody także odleglejsze pasma górskie Polski, Czech i Słowacji. Poniżej szczytu, nieco na zachód, po czeskiej stronie granicy, znajduje się schronisko. Obiekt ten postawiony został w latach 1903-1904, jeszcze przez niemiecką organizacje turystyczną Beskidenverein, w ramach niemiecko-polskiej rywalizacji kulturalnej i turystycznej w tej części Beskidów. Po wytyczeniu granicy polsko-czechosłowackiej w 1920 roku schronisko znalazło się po drugiej stronie. W Polsce znajdowało się przez krótki czas przed II wojną, po zaanektowaniu Zaolzia w 1938 roku. Po wojnie znalazło się z powrotem w Czechosłowacji. W latach PRL, z uwagi na restrykcje graniczne, schronisko było niedostępne, często też szlaków w tym rejonie pilnowały dość liczne patrole wojskowe. W latach 90. XX w. otwarto tutaj turystyczne przejście graniczne, zaś od czasu przytąpienia Polski i Czech do porozumienia z Schengen (w 2007 roku) granicę można przekraczać bez przeszkód (pamiętając o obowiązku posiadania dokumentu tożsamości). Tak w schronisku, jak i na wieży widokowej można płacić i w koronach czeskich i złotówkach. Najkrótsze szlaki turystyczne na Czantorię prowadzą z Ustronia oraz leżącego po drugiej stronie granicy Nýdka. Ze szczytu można wędrować w stronę góry Tuł i Goleszowa, albo też wybrać się na dłuższą wycieczkę Głównym Szlakiem Beskidzkim, w stronę Stożka i Baraniej Góry.
Grupa Lipowskiego Wierchu i Romanki to jeden z najciekawszych fragmentów Beskidu Żywieckiego – szczyty Romanki, Rysianki, Lipowskiego Wierchu czy Boraczego Wierchu wznoszą się tutaj wysoko, nawet powyżej 1350 m n.p.m., stoki gór często prześwitują widokowymi polanami, znakowanych szlaków turystycznych jest mnóstwo, a i schronisk nie brakuje. Wśród tylu atrakcji niepoślednie miejsce zajmuje Hala Lipowska, rozciągająca się na południowych stokach Lipowskiego Wierchu, na wysokości od 1150 do 1290 m n.p.m. Kiedyś była ona intensywnie użytkowana gospodarczo – miejscowi, góralscy pasterze wypasali na niej liczne stada owiec. Przed stu laty zaś odkryli ją dla siebie również wielbiciele turystyki górskiej. W 1931 roku niemieckie stowarzyszenie turystyczne „Beskidenverein” rozpoczęło tutaj budowę własnego, całorocznego schroniska. Pierwszych gości przyjęło ono już w roku następnym. Przez pozostałe lata okresu międzywojennego schronisko na Lipowskiej ostro konkurowało z polskim, na Hali Rysianka. Po II wojnie światowej obiekt przejęło Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, które uruchomiło w nim schronisko już w 1946 roku. Obecnie schronisko na Hali Lipowskiej należy do najpopularniejszych w polskich Karpatach. Hala Lipowska, poza schroniskiem, przyciąga także wspaniałą panoramą: od Pilska, poprzez grań Tatr, po grupę Wielkiej Raczy. Halę udostępniają liczne szlaki turystyczne. Na polanie warto odszukać okazały krzyż, obok którego postawiono niewielką kaplicę. Przy niej stoi głaz upamiętniający wielokrotne pobyty na Lipowskiej Karola Wojtyły, późniejszego papieża Jana Pawła II. W miejscu tym kończy się szlak religijny, tzw. Droga Światła.
Wycieczki: Złoty Potok
Złoty Potok jest niewielką miejscowością, położoną w Dolinie Wiercicy na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Ten fragment Jury uchodzi za jeden z najbardziej atrakcyjnych pod względem turystycznym, przyroda bowiem nie poskąpiła mu swoich walorów, a i zabytków tutaj w bród. Bardzo interesującym obiektem jest chociażby młyn wodny Kołaczew, który stanowi jedyną pozostałość po kwitnącym tu w przeszłości młynarstwie. Młyn znajduje się nad Wiercicą, na południe od centrum Złotego Potoku, w granicach rezerwatu „Parkowe”. Kołaczew nazwę swą zawdzięcza ponoć kołataniu, czyli charakterystycznemu dźwiękowi, wydawanemu przez koło młyńskie. Według źródeł historycznych młyn w tym miejscu istniał już pod koniec średniowiecza – pod rokiem 1473 wspominany jest młynarz Piotr Palis, pracujący dla właściciela młyna, Piotra Potockiego herbu Szreniawa. Obecny, charakterystyczny, wysoki i drewniany budynek, wzniesiono na przełomie XVIII i XIX wieku - wchodził on wówczas w skład rozległego, złotopotockiego majątku ziemskiego. Na mapie Królestwa Polskiego z 1839 roku młyn oznaczono już pod znaną nam nazwą Kołaczew. Niestety, koło wodne zdemontowano w latach 50. ubiegłego stulecia, zasilając maszyny prądem elektrycznym. Niezwykle atrakcyjne są najbliższe okolice młyna. Spiętrzone wody tworzą staw nazywany „Zielonym” lub „Snem Nocy Letniej”. Szlaki turystyczne prowadzą do wapiennych ostańców, źródła „Spełnionych Marzeń”, Groty Niedźwiedziej i innych atrakcji. Młyn wodny Kołaczew w Złotym Potoku znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej Województwa Śląskiego.
Wycieczki: Czantoria
Wielka Czantoria opada ku dolinom Wisły i Olzy stromymi zboczami, które porastają lasy - przeważnie bukowe i świerkowo-jodłowe. Najbardziej cenne pod względem przyrodniczym fragmenty lasów, o naturalnym charakterze, chronione są w rezerwatach przyrody znajdujących się po obu stronach granicy państwowej. Kolejką krzesełkową można wyjechać z Ustronia Polany na znajdująca się na Czantorii polanę Stokłosica, skąd na szczyt pozostaje dwadzieścia pięć minut spaceru. Będąc na szczycie Czantorii możemy skorzystać ze znajdującej się po czeskiej stronie wieży widokowej. Rozległa panorama, oprócz terenów Beskidu Śląskiego, obejmuje także znajdujący się po stronie Republiki Czeskiej Beskid Śląsko-Morawski. Widać stąd ponadto miasta południowej części Górnego Śląska, a w przypadku lepszej pogody także odleglejsze pasma górskie Polski, Czech i Słowacji. Poniżej szczytu, nieco na zachód, po czeskiej stronie granicy, znajduje się schronisko. Obiekt ten postawiony został w latach 1903-1904, jeszcze przez niemiecką organizacje turystyczną Beskidenverein, w ramach niemiecko-polskiej rywalizacji kulturalnej i turystycznej w tej części Beskidów. Po wytyczeniu granicy polsko-czechosłowackiej w 1920 roku schronisko znalazło się po drugiej stronie. W Polsce znajdowało się przez krótki czas przed II wojną, po zaanektowaniu Zaolzia w 1938 roku. Po wojnie znalazło się z powrotem w Czechosłowacji. W latach PRL, z uwagi na restrykcje graniczne, schronisko było niedostępne, często też szlaków w tym rejonie pilnowały dość liczne patrole wojskowe. W latach 90. XX w. otwarto tutaj turystyczne przejście graniczne, zaś od czasu przytąpienia Polski i Czech do porozumienia z Schengen (w 2007 roku) granicę można przekraczać bez przeszkód (pamiętając o obowiązku posiadania dokumentu tożsamości). Tak w schronisku, jak i na wieży widokowej można płacić i w koronach czeskich i złotówkach. Najkrótsze szlaki turystyczne na Czantorię prowadzą z Ustronia oraz leżącego po drugiej stronie granicy Nýdka. Ze szczytu można wędrować w stronę góry Tuł i Goleszowa, albo też wybrać się na dłuższą wycieczkę Głównym Szlakiem Beskidzkim, w stronę Stożka i Baraniej Góry.
Wzniesienie Ochodzitej swój dominujący nad okolicą charakter zawdzięcza budowie geologicznej. Masyw ten zbudowany jest bowiem z piaskowców krośnieńskich, będących skałami bardziej odpornymi aniżeli skały w niedalekim otoczeniu. Charakter góry sprawiał, że przechodzący tędy wędrowiec, nie chcąc mozolnie wdrapywać się na szczyt, musiał go obchodzić. Być może więc od tego „obchodzenia” wzięła się nazwa „Ochodzita”. Szczyt omijano zapewne także z tego powodu, że – jak mówią podania – miał on służyć rozbójnikom jako punkt obserwacyjny. Ochodzita jest popularnym celem spacerów przede wszystkim z uwagi na przepiękną panoramę. Widok stąd rozpościera się na wszystkie strony świata. Ku północy widać stąd Baranią Górę, na której tle widać biegnący w nasza stronę, pokryty polami i lasami grzbiet ze szczycikami Gańczorką i Tyniokiem. Dalej w prawo, na północny wschód, za obniżeniem Kotliny Żywieckiej na horyzoncie oglądamy Beskid Mały. Na wschód i południowy wschód otwierają się widoki na charakterystyczne szczyty Beskidu Żywieckiego: Romankę, Lipowską, Pilsko. Nieco na prawo, przy dobrej pogodzie, widoczne są Tatry. Spoglądając ku południowi podziwiać możemy Pasmo Raczańskie oraz leżącą dalej, na terenie Słowacji, Mała Fatrę. Po stronie południowo-zachodniej, za otoczeniem niedalekiej wsi Jaworzynka, składającej się z niewysokich wzniesień, widać pasmo leżących na Słowacji Jaworników. Na prawo od nich oraz dalej na zachód ciągnie się, znajdujący się już na terenie Republiki Czeskiej, Beskid Śląsko-Morawski z najwyższym szczytem, Łysą Górą. Na północny zachód natomiast, za niedalekimi, rozrzuconymi po okolicznych wzniesieniach zabudowaniami Istebnej, oglądamy Pasmo Czantorii i Stożka. Sam szczyt góry leży poza trasami znakowanymi - zresztą także bez nich trudno tu zabłądzić. Podnóżami Ochodzitej przebiegają natomiast dwa szlaki turystyczne. Jeden z nich to znakowana niebiesko trasa prowadząca z Wisły Czarnego do Rycerki Kolonii. Z rejonu Ochodzitej możemy nią dojść w ok. 2 g. przez Sołowy Wierch (848 m) do stacji kolejowej w Zwardoniu. W przeciwnym kierunku trasa ta prowadzi do schroniska na Przysłopie w masywie Baraniej Góry. Spod Ochodzitej rozpoczyna ponadto swój bieg szlak żółty, który przez Istebną oraz rejon przełęczy Kubalonka doprowadzi nas do Wisły Głębce (w 4,5 g.). Korzystając ze szlaków można z rejonu Ochodzitej dojść do Jaworzynki, gdzie nieopodal przysiółka Trzycatek zbiegają się granice Polski, Czech i Słowacji (szlak niebieski, potem zielony, ok. 2,5 g.). Zimą zbocza Ochodzitej są doskonałym terenem narciarskim. Zainstalowano tu podwójny wyciąg orczykowy o długości 850 m, oraz krótki wyciąg talerzykowy.
Wycieczki: Czantoria
Wielka Czantoria opada ku dolinom Wisły i Olzy stromymi zboczami, które porastają lasy - przeważnie bukowe i świerkowo-jodłowe. Najbardziej cenne pod względem przyrodniczym fragmenty lasów, o naturalnym charakterze, chronione są w rezerwatach przyrody znajdujących się po obu stronach granicy państwowej. Kolejką krzesełkową można wyjechać z Ustronia Polany na znajdująca się na Czantorii polanę Stokłosica, skąd na szczyt pozostaje dwadzieścia pięć minut spaceru. Będąc na szczycie Czantorii możemy skorzystać ze znajdującej się po czeskiej stronie wieży widokowej. Rozległa panorama, oprócz terenów Beskidu Śląskiego, obejmuje także znajdujący się po stronie Republiki Czeskiej Beskid Śląsko-Morawski. Widać stąd ponadto miasta południowej części Górnego Śląska, a w przypadku lepszej pogody także odleglejsze pasma górskie Polski, Czech i Słowacji. Poniżej szczytu, nieco na zachód, po czeskiej stronie granicy, znajduje się schronisko. Obiekt ten postawiony został w latach 1903-1904, jeszcze przez niemiecką organizacje turystyczną Beskidenverein, w ramach niemiecko-polskiej rywalizacji kulturalnej i turystycznej w tej części Beskidów. Po wytyczeniu granicy polsko-czechosłowackiej w 1920 roku schronisko znalazło się po drugiej stronie. W Polsce znajdowało się przez krótki czas przed II wojną, po zaanektowaniu Zaolzia w 1938 roku. Po wojnie znalazło się z powrotem w Czechosłowacji. W latach PRL, z uwagi na restrykcje graniczne, schronisko było niedostępne, często też szlaków w tym rejonie pilnowały dość liczne patrole wojskowe. W latach 90. XX w. otwarto tutaj turystyczne przejście graniczne, zaś od czasu przytąpienia Polski i Czech do porozumienia z Schengen (w 2007 roku) granicę można przekraczać bez przeszkód (pamiętając o obowiązku posiadania dokumentu tożsamości). Tak w schronisku, jak i na wieży widokowej można płacić i w koronach czeskich i złotówkach. Najkrótsze szlaki turystyczne na Czantorię prowadzą z Ustronia oraz leżącego po drugiej stronie granicy Nýdka. Ze szczytu można wędrować w stronę góry Tuł i Goleszowa, albo też wybrać się na dłuższą wycieczkę Głównym Szlakiem Beskidzkim, w stronę Stożka i Baraniej Góry.
Rysianka to wysoki, mierzący 1322 m n.p.m., szczyt w Beskidzie Żywieckim, należący do grupy Lipowskiego Wierchu i Romanki. Góra stanowi zwornik trzech grzbietów: wschodniego (w kierunku Trzech Kopców i Pilska), północnego (z Romanką) oraz zachodniego (w stronę Lipowskiego Wierchu, Boraczego Wierchu i Redykalnego Wierchu). Stoki Rysianki są w większości zalesione, jednak w dwóch miejscach odsłaniają się polanami, powstałymi w czasach, kiedy okoliczni górale prowadzili tutaj intensywną gospodarkę pasterską. Na zachód od wierzchołka znajduje się nieduża Hala Koziorka, którą omijają szlaki turystyczne. Bardziej natomiast znana jest rozciągająca się na południowo-wschodnich stokach wielohektarowa Hala Rysianka. Słynie ona z efektownej panoramy, która obejmuje Pilsko, Tatry oraz Małą Fatrę. Hala już w latach międzywojennych przyciągała ówczesnych miłośników białego szaleństwa. W latach 1933-37 niejaki Gustaw Pustelnik postawił tutaj prywatny dom, w którym Tatrzańskie Towarzystwo Narciarzy z Krakowa otwarło schronisko turystyczne. Głośno oprotestowało to niemieckie stowarzyszenie „Beskidenverein”, posiadające nieopodal schronisko na Hali Lipowskiej. Co ciekawe, podczas wojny okazało się, że Pustelnik współpracował z Abwehrą, dzięki czemu obiekt przetrwał wojnę w dobrym stanie. Jednak dopiero w 1955 roku PTTK ponownie oddało obiekt turystom do użytku. Zimą w pobliżu schroniska czynny jest wyciąg narciarski z trasą zjazdową o długości około 500 m. Specjalne trasy przygotowano również dla narciarzy biegowych. Przy schronisku pod Rysianką krzyżują się liczne szlaki turystyki pieszej i rowerowej.
Grupa Lipowskiego Wierchu i Romanki to jeden z najciekawszych fragmentów Beskidu Żywieckiego – szczyty Romanki, Rysianki, Lipowskiego Wierchu czy Boraczego Wierchu wznoszą się tutaj wysoko, nawet powyżej 1350 m n.p.m., stoki gór często prześwitują widokowymi polanami, znakowanych szlaków turystycznych jest mnóstwo, a i schronisk nie brakuje. Wśród tylu atrakcji niepoślednie miejsce zajmuje Hala Lipowska, rozciągająca się na południowych stokach Lipowskiego Wierchu, na wysokości od 1150 do 1290 m n.p.m. Kiedyś była ona intensywnie użytkowana gospodarczo – miejscowi, góralscy pasterze wypasali na niej liczne stada owiec. Przed stu laty zaś odkryli ją dla siebie również wielbiciele turystyki górskiej. W 1931 roku niemieckie stowarzyszenie turystyczne „Beskidenverein” rozpoczęło tutaj budowę własnego, całorocznego schroniska. Pierwszych gości przyjęło ono już w roku następnym. Przez pozostałe lata okresu międzywojennego schronisko na Lipowskiej ostro konkurowało z polskim, na Hali Rysianka. Po II wojnie światowej obiekt przejęło Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, które uruchomiło w nim schronisko już w 1946 roku. Obecnie schronisko na Hali Lipowskiej należy do najpopularniejszych w polskich Karpatach. Hala Lipowska, poza schroniskiem, przyciąga także wspaniałą panoramą: od Pilska, poprzez grań Tatr, po grupę Wielkiej Raczy. Halę udostępniają liczne szlaki turystyczne. Na polanie warto odszukać okazały krzyż, obok którego postawiono niewielką kaplicę. Przy niej stoi głaz upamiętniający wielokrotne pobyty na Lipowskiej Karola Wojtyły, późniejszego papieża Jana Pawła II. W miejscu tym kończy się szlak religijny, tzw. Droga Światła.
Rysianka to wysoki, mierzący 1322 m n.p.m., szczyt w Beskidzie Żywieckim, należący do grupy Lipowskiego Wierchu i Romanki. Góra stanowi zwornik trzech grzbietów: wschodniego (w kierunku Trzech Kopców i Pilska), północnego (z Romanką) oraz zachodniego (w stronę Lipowskiego Wierchu, Boraczego Wierchu i Redykalnego Wierchu). Stoki Rysianki są w większości zalesione, jednak w dwóch miejscach odsłaniają się polanami, powstałymi w czasach, kiedy okoliczni górale prowadzili tutaj intensywną gospodarkę pasterską. Na zachód od wierzchołka znajduje się nieduża Hala Koziorka, którą omijają szlaki turystyczne. Bardziej natomiast znana jest rozciągająca się na południowo-wschodnich stokach wielohektarowa Hala Rysianka. Słynie ona z efektownej panoramy, która obejmuje Pilsko, Tatry oraz Małą Fatrę. Hala już w latach międzywojennych przyciągała ówczesnych miłośników białego szaleństwa. W latach 1933-37 niejaki Gustaw Pustelnik postawił tutaj prywatny dom, w którym Tatrzańskie Towarzystwo Narciarzy z Krakowa otwarło schronisko turystyczne. Głośno oprotestowało to niemieckie stowarzyszenie „Beskidenverein”, posiadające nieopodal schronisko na Hali Lipowskiej. Co ciekawe, podczas wojny okazało się, że Pustelnik współpracował z Abwehrą, dzięki czemu obiekt przetrwał wojnę w dobrym stanie. Jednak dopiero w 1955 roku PTTK ponownie oddało obiekt turystom do użytku. Zimą w pobliżu schroniska czynny jest wyciąg narciarski z trasą zjazdową o długości około 500 m. Specjalne trasy przygotowano również dla narciarzy biegowych. Przy schronisku pod Rysianką krzyżują się liczne szlaki turystyki pieszej i rowerowej.