Strumień jest miasteczkiem położonym nad Wisłą, na północy Śląska Cieszyńskiego. Chwali się średniowiecznymi korzeniami, a prawa miejskie otrzymał na przełomie XV i XVI stulecia. Nieco wcześniej, bo w połowie XV wieku, stanął w Strumieniu pierwszy, drewniany kościół pod wezwaniem Świętego Krzyża, Świętego Michała Archanioła, Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza oraz Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej. Przy nim erygowano samodzielną parafię.
Jednak już pod koniec stulecia siedziba parafii została przeniesiona do nowego kościoła, pod wezwaniem Świętej Barbary, a stary stał się odtąd kościółkiem szpitalnym, służącym biednym, chorym i samotnym z pobliskiego przytułku. Tak było do końca XVIII wieku, kiedy kościół Świętego Krzyża rozebrano.
Patronka nowej fary nie została wybrana przypadkowo. Święta Barbara uchodzi za skuteczną orędowniczkę w każdej trudnej sytuacji, szczególnie zagrażającej życiu. A z takimi właśnie musieli się często stykać mieszkańcy Strumienia, żyjący w większości z połowu ryb i flisactwa.
W połowie XVI wieku strumieńską świątynię strawił pożar. Wkrótce ją odbudowano. Pod koniec tego stulecia farę przejęli na mniej więcej 30 lat protestanci.
Obecna, murowana budowla pochodzi z końca XVIII wieku i stanęła na miejscu rozebranego, starego kościółka. Fundatorami byli władający wówczas Śląskiem Cieszyńskim: książę Albert Kazimierz i jego żona, arcyksiężna Maria Krystyna. Budowę rozpoczęto w roku 1789, a zakończono już w następnym.
Kościół pod wezwaniem św. Barbary w Strumieniu został wymurowany w stylu barokowym. Od północy wznosi się czworoboczna wieża, przykryta baniastym hełmem; do niej przylega nawa z zamkniętym owalnie prezbiterium. Nad barokowym portalem wejściowym znajduje się kartusz z herbem księcia Alberta Kazimierza.
Wewnątrz zachowały się późnobarokowe ołtarze. Niezwykłe wyróżnienie spotkało Mikołaja Brodeckiego, XV-wiecznego dobroczyńcę miasta, którego postać można podziwiać na jednym z witraży. W świątyni przechowuje się także obraz, przedstawiający pożar Strumienia w XVII stuleciu.
Od lat wielką popularnością cieszy się strumieńska „żywa” szopka bożonarodzeniowa.
