Wyszukiwarka
Liczba elementów: 5
Powstałe w latach 1830-33 założenie dworsko-parkowe w Kamesznicy to dzieło właścicieli, Teresy i Marcelego Potockich. Dobrze utrzymywany zespół obiektów wraz z parkiem doczekał chwili obecnej w prawie niezmienionym stanie. Interesujący jest teren, na którym ulokowano obiekty, obejmujący dolinkę oraz stoki wzgórza. Obiekty architektoniczne zostały integralnie wkomponowane w park. Całość leży na planie wydłużonego prostokąta. Główna część założenia to klasycystyczny dwór z 1833 r. obecnie leśniczówka Lasów Państwowych. Jest to parterowa budowla, nakryta czterospadowym dachem. Lekki ryzalit w elewacji frontowej poprzedzony jest szerokim tarasem i schodami. Wejście umieszczone zostało w późniejszej przybudówce od strony elewacji tylnej. Nieco poniżej dworu znajduje sie oficynka zwana kancelarią. Przy jednym z narożników dobudowana została wieżyczka z tarczami zegarowymi, częściowo murowana, częściowo drewniana, posiadająca pokryty gontem hełm. Powyżej dworu stoi budyneczek dawnej oranżerii, przerobiony potem na lamus. Inne obiekty na terenie zespołu to suszarnia szyszek, kamienny krzyż z herbem Potockich Pilawa oraz dwie kaplice: Matki Bożej Szkaplerznej oraz św. Teresy. Druga z tych kaplic według przekazów to budowla postawiona na miejscu nieszczęśliwego zdarzenia. Niezrównoważony Marceli Potocki miał ponoć w parku postrzelić ze strzelby swoją żonę, zaś opamiętawszy się, jako przebłaganie za grzech postawił kaplicę pod wezwaniem jej patronki. Park dworski posiada charakter ogrodu angielskiego, a więc starającego się w pewien sposób imitować dziką przyrodę. Znajduje się tu niewielki staw. Park posiada bogaty drzewostan z lipami, modrzewiami, sosnami, jaworami, kasztanowcami, jesionami i innymi gatunkami drzew. Wiele z nich posiada status pomników przyrody, jak np. 250-letnie sosny wejmutki, kilka świerków i buk. Modrzew europejski o obwodzie 345 cm to największy okaz tego gatunku w tym rejonie polskich Karpat. Park stanowi przykład romantycznego ustronia z kępami drzew, szemrzącym po kamieniach strumykiem, niewielkim wodospadem, a także widokiem na pola uprawne i góry.
Powstałe w latach 1830-33 założenie dworsko-parkowe w Kamesznicy to dzieło właścicieli, Teresy i Marcelego Potockich. Dobrze utrzymywany zespół obiektów wraz z parkiem doczekał chwili obecnej w prawie niezmienionym stanie. Interesujący jest teren, na którym ulokowano obiekty, obejmujący dolinkę oraz stoki wzgórza. Obiekty architektoniczne zostały integralnie wkomponowane w park. Całość leży na planie wydłużonego prostokąta. Główna część założenia to klasycystyczny dwór z 1833 r. obecnie leśniczówka Lasów Państwowych. Jest to parterowa budowla, nakryta czterospadowym dachem. Lekki ryzalit w elewacji frontowej poprzedzony jest szerokim tarasem i schodami. Wejście umieszczone zostało w późniejszej przybudówce od strony elewacji tylnej. Nieco poniżej dworu znajduje sie oficynka zwana kancelarią. Przy jednym z narożników dobudowana została wieżyczka z tarczami zegarowymi, częściowo murowana, częściowo drewniana, posiadająca pokryty gontem hełm. Powyżej dworu stoi budyneczek dawnej oranżerii, przerobiony potem na lamus. Inne obiekty na terenie zespołu to suszarnia szyszek, kamienny krzyż z herbem Potockich Pilawa oraz dwie kaplice: Matki Bożej Szkaplerznej oraz św. Teresy. Druga z tych kaplic według przekazów to budowla postawiona na miejscu nieszczęśliwego zdarzenia. Niezrównoważony Marceli Potocki miał ponoć w parku postrzelić ze strzelby swoją żonę, zaś opamiętawszy się, jako przebłaganie za grzech postawił kaplicę pod wezwaniem jej patronki. Park dworski posiada charakter ogrodu angielskiego, a więc starającego się w pewien sposób imitować dziką przyrodę. Znajduje się tu niewielki staw. Park posiada bogaty drzewostan z lipami, modrzewiami, sosnami, jaworami, kasztanowcami, jesionami i innymi gatunkami drzew. Wiele z nich posiada status pomników przyrody, jak np. 250-letnie sosny wejmutki, kilka świerków i buk. Modrzew europejski o obwodzie 345 cm to największy okaz tego gatunku w tym rejonie polskich Karpat. Park stanowi przykład romantycznego ustronia z kępami drzew, szemrzącym po kamieniach strumykiem, niewielkim wodospadem, a także widokiem na pola uprawne i góry.
Powstałe w latach 1830-33 założenie dworsko-parkowe w Kamesznicy to dzieło właścicieli, Teresy i Marcelego Potockich. Dobrze utrzymywany zespół obiektów wraz z parkiem doczekał chwili obecnej w prawie niezmienionym stanie. Interesujący jest teren, na którym ulokowano obiekty, obejmujący dolinkę oraz stoki wzgórza. Obiekty architektoniczne zostały integralnie wkomponowane w park. Całość leży na planie wydłużonego prostokąta. Główna część założenia to klasycystyczny dwór z 1833 r. obecnie leśniczówka Lasów Państwowych. Jest to parterowa budowla, nakryta czterospadowym dachem. Lekki ryzalit w elewacji frontowej poprzedzony jest szerokim tarasem i schodami. Wejście umieszczone zostało w późniejszej przybudówce od strony elewacji tylnej. Nieco poniżej dworu znajduje sie oficynka zwana kancelarią. Przy jednym z narożników dobudowana została wieżyczka z tarczami zegarowymi, częściowo murowana, częściowo drewniana, posiadająca pokryty gontem hełm. Powyżej dworu stoi budyneczek dawnej oranżerii, przerobiony potem na lamus. Inne obiekty na terenie zespołu to suszarnia szyszek, kamienny krzyż z herbem Potockich Pilawa oraz dwie kaplice: Matki Bożej Szkaplerznej oraz św. Teresy. Druga z tych kaplic według przekazów to budowla postawiona na miejscu nieszczęśliwego zdarzenia. Niezrównoważony Marceli Potocki miał ponoć w parku postrzelić ze strzelby swoją żonę, zaś opamiętawszy się, jako przebłaganie za grzech postawił kaplicę pod wezwaniem jej patronki. Park dworski posiada charakter ogrodu angielskiego, a więc starającego się w pewien sposób imitować dziką przyrodę. Znajduje się tu niewielki staw. Park posiada bogaty drzewostan z lipami, modrzewiami, sosnami, jaworami, kasztanowcami, jesionami i innymi gatunkami drzew. Wiele z nich posiada status pomników przyrody, jak np. 250-letnie sosny wejmutki, kilka świerków i buk. Modrzew europejski o obwodzie 345 cm to największy okaz tego gatunku w tym rejonie polskich Karpat. Park stanowi przykład romantycznego ustronia z kępami drzew, szemrzącym po kamieniach strumykiem, niewielkim wodospadem, a także widokiem na pola uprawne i góry.
Park Miniatur w Żywcu przygotowano w 2011 roku, w ramach projektu „Od Komorowskich do Habsburgów – utworzenie historycznego parku tematycznego w Żywcu”. Ma wyjątkową lokalizację - powstał na terenie Muzeum Miejskiego – Stary Zamek, przy ulicy Zamkowej. Ekspozycje rozlokowano na parterze pałacu Habsburgów oraz na zewnątrz, w urokliwym, żywieckim parku. W salach odrestaurowanego, klasycystycznego Pałacu Nowego możemy zapoznać się m.in. z obyczajami życia dworskiego kolejnych właścicieli miasta (np. sceny uczty, muzykowania, polowania), z tradycyjnymi zwyczajami miejskimi (np. stroje, przedmioty codziennego użytku) oraz z ważnymi wydarzeniami historycznymi z tego okresu (np. sceny z pobytu w Żywcu króla Jana Kazimierza czy królowej hiszpańskiej). Ekspozycja zewnętrzna została rozmieszczona wokół pałacu - zajmuje powierzchnię dwóch arów. Postawiono tu 23 miniatury budowli wzniesionych w różnych regionach (m.in. na Żywiecczyźnie, Śląsku Cieszyńskim czy w Beskidzie Małym), przez kolejne rody panujące w Żywcu. Podziwiać możemy tu różnorodne obiekty, wykonane w skali 1:15 lub 1:33. Są tu dwory i zamki (np. żywiecki zespół dworski, pałac Habsburgów z Cieszyna, zamek z Suchej Beskidzkiej, zespół pałacowo-parkowy z Rajczy, dwór szlachecki z Zembrzyc, pałac z Bestwiny, pałacyk myśliwski z Wisły); są obiekty sakralne (np. drewniana kaplica z Wisły, kościół Nawiedzenia NMP z Suchej Beskidzkiej) oraz inne obiekty historyczne (np. budynek nadleśnictwa w Przyborowie, willa myśliwska z Wisły, leśniczówka ze Złatnej). Miniatury opisane są na tabliczkach oraz otoczone specjalnie rozplanowaną roślinnością. Przy wejściu do Parku ustawiono cztery figury, przedstawiające mieszczan i górali z Żywiecczyzny. Każda z nich trzyma w dłoniach miniatury różnych obiektów (Książęcego Browaru Habsburgów w Żywcu, budynku Odlewni Żeliwa w Węgierskiej Górce, lanckorońskiego zamku oraz dworu z Bielska-Białej). Na zwiedzających czeka również, na marmurowej ławeczce, sama księżna Alicja Habsburg (naturalnych rozmiarów rzeźba z brązu).
Park Miniatur w Żywcu przygotowano w 2011 roku, w ramach projektu „Od Komorowskich do Habsburgów – utworzenie historycznego parku tematycznego w Żywcu”. Ma wyjątkową lokalizację - powstał na terenie Muzeum Miejskiego – Stary Zamek, przy ulicy Zamkowej. Ekspozycje rozlokowano na parterze pałacu Habsburgów oraz na zewnątrz, w urokliwym, żywieckim parku. W salach odrestaurowanego, klasycystycznego Pałacu Nowego możemy zapoznać się m.in. z obyczajami życia dworskiego kolejnych właścicieli miasta (np. sceny uczty, muzykowania, polowania), z tradycyjnymi zwyczajami miejskimi (np. stroje, przedmioty codziennego użytku) oraz z ważnymi wydarzeniami historycznymi z tego okresu (np. sceny z pobytu w Żywcu króla Jana Kazimierza czy królowej hiszpańskiej). Ekspozycja zewnętrzna została rozmieszczona wokół pałacu - zajmuje powierzchnię dwóch arów. Postawiono tu 23 miniatury budowli wzniesionych w różnych regionach (m.in. na Żywiecczyźnie, Śląsku Cieszyńskim czy w Beskidzie Małym), przez kolejne rody panujące w Żywcu. Podziwiać możemy tu różnorodne obiekty, wykonane w skali 1:15 lub 1:33. Są tu dwory i zamki (np. żywiecki zespół dworski, pałac Habsburgów z Cieszyna, zamek z Suchej Beskidzkiej, zespół pałacowo-parkowy z Rajczy, dwór szlachecki z Zembrzyc, pałac z Bestwiny, pałacyk myśliwski z Wisły); są obiekty sakralne (np. drewniana kaplica z Wisły, kościół Nawiedzenia NMP z Suchej Beskidzkiej) oraz inne obiekty historyczne (np. budynek nadleśnictwa w Przyborowie, willa myśliwska z Wisły, leśniczówka ze Złatnej). Miniatury opisane są na tabliczkach oraz otoczone specjalnie rozplanowaną roślinnością. Przy wejściu do Parku ustawiono cztery figury, przedstawiające mieszczan i górali z Żywiecczyzny. Każda z nich trzyma w dłoniach miniatury różnych obiektów (Książęcego Browaru Habsburgów w Żywcu, budynku Odlewni Żeliwa w Węgierskiej Górce, lanckorońskiego zamku oraz dworu z Bielska-Białej). Na zwiedzających czeka również, na marmurowej ławeczce, sama księżna Alicja Habsburg (naturalnych rozmiarów rzeźba z brązu).