Wygląd:
Placek z ciasta ziemniaczanego z widocznymi na przekroju ziarnkami ryżu.
Kształt:
Kształt zależy kształtu naczynia, w którym jest pieczona.
Wielkość:
Wielkość zależy od formy naczynia do zapiekania.
Konsystencja:
Ciasto ziemniaczane sprężyste, miękkie.
Smak i zapach:
Zapach pieczonych potraw ziemniaczanych.
Barwa (zewnętrzna i na przekroju) :
Barwa zewnętrzna to kolor ciemno brązowy, przypieczony z góry. Na przekroju i środek placka koloru zielonkawego z widocznymi jasnymi ziarenkami ryżu.
Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu:
Na Śląsku Cieszyńskim ziemniaki pojawiły się już na początku XIX wieku. W publikacji Płyniesz Olzo – zarys kultury materialnej ludu cieszyńskiego pod redakcją Daniela Kadłubca można przeczytać, iż: Podstawową potrawą ludu cieszyńskiego od lat stu pięćdziesięciu z nawiązką są ziemniaki. Uprawiano tutaj sporo odmian, lud wiejski nazywał po swojemu. Były więc znane różne błyszczki, rużówki albo rużoki, szulce, modrzoki, lipcówki, sałocioki, kłopocze, kónczany, pławoki, cebulki, laloszki (…). Dalej czytamy: Na wsi cieszyńskiej, zwłaszcza w okolicach podgórskich, zastępowano często chleb ziemniaczanymi plackami.
Żebroczka to potrawa z tartych ziemniaków popularna na Śląsku Cieszyńskim w okolicach Wisły zwana potocznie wiślańską. Jak piszą autorzy publikacji Potrawy Regionalne Wisły i Śląska Cieszyńskiego, wydanej przez Zespół Szkół Gastronomiczno-Hotelarskich im. W. Reymonta w Wiśle pod redakcją Marii Maciejczak-Madej, Anastazji Sidziny i Emilii Kłapci: Szeroką grupę potraw sporządzano z trzicieliny (ziemniaki starte na tarce): placki ziemniaczane, poleśniki, kubusie, żebroczkę, gałuszki, bachora. (…) Z taką szeroką gamą potraw ziemniaczanych zarówno u nas jak i w całym kraju nikt nie może konkurować. Na różne sposoby przyrządzano ziemniaki, jednym z nich było pieczenie.
Przepis na żebroczkę podaje Maria Pilch w Wiślańskich potrawach z ziemniaków. Wera Sztabowa w publikacji Krupnioki i moczka, czyli gawędy o kuchni śląskiej wspomina: Dawnymi czasy ziemniaki były na Śląsku w wielkim poważaniu. Nic dziwnego, stanowiły –obok mącznych placków i chleba – podstawę wyżywienia. Stąd też w kuchni śląskiej sporo przepisów ziemniaczanych.