Wygląd:
Popielaty, zawiesisty płyn z widocznymi brązowymi otrębami i brązowym pieprzem
Kształt:
W zależności od użytego naczynia
Wielkość:
W zależności od użytego naczynia
Konsystencja:
Zawiesista
Smak i zapach:
Delikatny, łagodny słodko-kwaśny smak z wyczuwalnym aromatem czosnku; naturalny kwaskowy zapach żuru i świeżo zmielonego pieprzu
Barwa (zewnętrzna i na przekroju) :
Barwa popielata z charakterystycznymi brązowymi otrębami
Inne dodatkowe informacje:
Gotowany na gęsinie, która nadaje mu oryginalny smak i zapach
Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu:
Współcześnie na Śląsku żur jest chyba tak samo chętnie jadany jak dawniej. Kiedyś zaczyn trzeba było sobie kisić samemu, a dzisiaj można go już kupić w sklepach. Również gospodynie domowe lubią tę potrawę, gdyż jest prosta, szybka do zrobienia i tania, a dodatkowo chętnie zjadana przez dzieci.
Niejednemu Ślązakowi żur nieodłącznie kojarzy się z dzieciństwem – oto fragment książki Marka Szołtyska Kuchnia śląska (2003 r.). Zakwas żurowy stał się podstawą do przygotowania wielu dań tzw. jednogarnkowych. Marek Szołtysek w cytowanym wyżej wydawnictwie pisze: Wśród wielu śląskich przepisów na żur znajdujemy receptury na żur żeniaty, żur z flakami, żur z kapuśnicy, żurek na maślance. Na śląskiej wsi mięso drobiowe spożywano okazjonalnie na święta i podczas innych uroczystości. Przeważało mięso gęsie, kacze, rzadziej kurze. Gospodyni chcąc wyposażyć córki w pierzynę, hodowały gęsi, które kolejno ubijały zimą. Gęś była wówczas w pełni spożytkowana. Podstawą żurku siewierskiego jest zakwas żurowy przygotowywany w tradycyjny sposób oraz rosół z podrobów gęsich.
We Współczesnej kuchni domowej (1927 r., s. 37) autorstwa Aliny Gniewkowskiej przedstawiona została następująca receptura żurku: Mąkę żytnią, razówkę zalać ciepłą przegotowaną wodą, dla smaku można dorzucić parę skórek chleba i postawić w cieple (…).
M. Marciszewska w Kuchni doskonałej (s. 24) podaje przepis na zupę z gęsich podróbek, a pierwszym etapem jej przygotowania jest gotowanie rosołu: Nastawić smak z włoszczyzny, włożyć do niego podróbki gęsie bez wątróbki i gotować na rosół (…). Przygotowanie żurku siewierskiego nie odbiega zbytnio od wyżej cytowanych przepisów. Niepowtarzalny smak potrawa zawdzięcza jednak tradycyjnie hodowanej gęsinie. Do produkcji wykorzystywane są tylko podroby z gęsi i kwas naturalny z zakiszonego starą metodą żuru śląskiego.
Z wywiadu etnograficznego przeprowadzonego wśród mieszkańców Siewierza wynika, że potrawa jest przyrządzana w domach od dawna, a popularność żurku siewierskiego sięga lat 50. XX wieku. Potwierdzają to relacje osób, które od lat są smakoszami żurku siewierskiego i określając go jako smaczny, nietłusty, jasny i klarowny, znakomicie nadający się do picia.