Wygląd:

Pieczywo bardzo dobrze wyrośnięte z charakterystyczną dla tego chleba piękną, błyszczącą, złotobrązową i chrupiącą skórką. Na przekroju widoczny średnio porowaty miękisz otoczony cienką skórką.

Kształt:

Chleb okrągły lub podłużny.

Wielkość:

1000 g, 650 g, 300 g.

Konsystencja:

Skórka twarda. Miękisz delikatny, a zarazem bardzo elastyczny wracający do swojego pierwotnego stanu po naciśnięciu.

Smak i zapach:

Zapach charakterystyczny dla tego typu pieczywa z łagodnym kwaskowym smakiem.

Barwa (zewnętrzna i na przekroju) :

Barwa charakterystyczna złotobrązowa barwa skórki, barwa miękiszu kremowa.

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu:

         W myśl znanego polskiego przysłowia „Chleb pracą nabyty bywa smaczny i syty” oraz fragmentu znanego wiersza Leopolda Staffa pt. „O chlebie”: „Wiecznie tak samo jeszcze jak za czasów Piasta, Po łokcie umączone ręce dzierżąc w dzieży, Zakwasem zaczyniony chleb ugniata świeży, Przejęta swym odwiecznym obrządkiem niewiasta”.

        Smaczny i pachnący chleb otrzymuje dzięki stosowaniu tradycyjnej metody wytwarzania. Metoda ta powstała m.in. dzięki opracowaniu unikalnych parametrów ukwaszania. Istotą powstawania chleba jurajskiego jest stosowanie ręcznej metody obróbki oraz unikalnego wypieku chleba. Rodzaj chleba nazywany obecnie chlebem jurajskim mieszanym jasnym produkowany jest od początku lat 20 XX w., czego poświadczeniem jest biuletyn informacyjny wydany w 1928 r. przez spółdzielnię wytwarzającą chleb, w którym przedstawiono między innymi średnią produkcję chleba. Przez te wszystkie lata począwszy od 1928 r. do dnia dzisiejszego metoda produkcji chleba jurajskiego nie zmieniła się. Zachowana została również tradycyjna obróbka ręczna z 1922 r., która pozwoliła uzyskać produkt dobrze spulchniony o dużej objętości. Zmianie uległa jedynie nazwa chleba oraz typy mąki stosowane do produkcji, a było to spowodowane ówczesną modą panującą na rynku oraz związane było z trudnościami w zdobyciu wysokiej jakości surowców. Pierwszą nazwą figurującą w zachowanych przekazach jest chleb „zakopiański”. Produkowany był z mąki pszennej T 850 oraz mąki żytniej T 800. Takie połączenie składników spowodowane było tym, iż w ówczesnych czasach społeczeństwo preferowało pieczywo ciemniejsze.

         O tym, że chleb ten był towarem popularnym i cenionym wśród konsumentów świadczy fragment artykułu z „Życia Częstochowy” (05.01.1955 r.). Nazwa ta figurowała do 1980 r., po czym została zastąpiona na chleb zwykły. Początkowo on również był produkowany z mąki pszennej T 850 i żytniej T 800, jednakże wraz ze zmianą preferencji klienta oraz sytuacją wewnętrzną w kraju, w 1985 r. zostały one zastąpione następującymi typami: 580 (żytnia), 650 (pszenna) w stosunku 40:60. Ta zmiana obowiązuje do dzisiaj i stosowane jest w obecnej recepturze.

          Przez najbliższe kilka lat chleb ten nie zmienia swojej nazwy. Następuje to wraz ze zmianą ustroju w Polsce i chleb przyjmuje swoją już nazwę „jurajski”. Potwierdzeniem tego jest zestawienie średniej wydajności pieczywa. Przez odwołanie do regionu podkreślona została przynależność wyrobu do krainy geograficznej, na terenie której jest wytwarzany – do Jury Krakowsko-Częstochowskiej. O specyfice chleba decyduje również woda głębinowa stosowana podczas procesu technologicznego. O tym, że woda stosowana do produkcji jest jedną z najlepszych w Polsce świadczą liczne artykuły na ten temat.