Data dodania:  2020-02-25

Wygląd:

Zupa mleczna z widocznymi kawałkami ciasta (zacierki).

Kształt:

Strzępiaste kawałki ciasta w mleku.

Wielkość:

Wielkość zacierek od 1-5 milimetrów.

Konsystencja:

Konsystencja płynna, lekko kleista.

Smak i zapach:

Smak mleka połączony z mąką. Zapach mleka.

Barwa (zewnętrzna i na przekroju) :

Barwa zacierek jasnobeżowa w białym płynie (mleko).

Inne dodatkowe informacje:

Podaje się jako danie śniadaniowe z pieczywem i masłem lub jako obiadowe z ziemniakami okraszonymi tłuszczem i cebulą.

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu:

          Historia wytwarzania tej potrawy sięga odległych czasów, a wzmianki o niej można znaleźć w zbiorach Stanisława Ciszewskiego Lud rolniczo-górniczy okolic Sławkowa w powiecie olkuskim z 1887 roku: Śniadanie to zacierka z mąki razowej, pszennej, żytniej a najczęściej jęczmiennej, gotowana ze słodkim mlekiem na wodzie. W razie gdy kto ma mało mleka, zacierką ugotowaną na wodzie zalewa się tylko mlekiem. Zacierka, którą podaje się z ziemniakami lub chlebem, była potrawą spożywaną w codziennej diecie. Była to dieta bardzo skromna, żywienie bazowało na surowcach roślinnych i było jednostajne. Większość surowców i produktów żywnościowych pochodziło z własnego gospodarstwa, ewentualnie z wewnętrznej wymiany. Oprócz biednego stołu chłopskiego w ubiegłym wieku pojawił się stół robotniczy, podobny do wiejskiego, a to, co na nim stawiano zależało od pozycji i możliwości materialnych.

        W opisach związanych z pożywieniem w opracowaniu Andrzeja Zielińskiego Górny Śląsk i Zagłębie w dawnych opisach wiek XIX autor pisze: Lud wiejski na Śląsku wyjąwszy zamożniejsze okolice posiada bardzo liche wyżywienie (…) Zboże na swoją potrzebę mielą sobie sami w żarnach, a na wesela tylko w młynach (…) mięsa bardzo mało kiedy kupią i zaledwie na wielkie święta lub na ostatki mięsopustne, a to dopiero w tym czasie jeśli im się nadarzy sposobność nabyć funt po jednym srebrnym grosz albo i od połowy taniej.

         Zacierka to potrawa, która przetrwała do dziś i przepis na jej wykonanie znajduje się w wielu książkach kucharskich np. w Dobrej kuchni – żywienie w rodzinie z 1989 roku oraz w Przepisach przyrządzania potraw jarskich.

Sprawdzone przepisy:

Zagnieść ciasto z mąki, wody i jajka. Uformować małe, cienkie kluseczki lub zetrzeć ciasto na grubej tarce. Zagotować mleko. Do gotującego się mleka wsypywać kluski i mieszać. Doprawić do smaku solą lub cukrem.
Kminek zarumieniamy na maśle, następnie dodajemy go do rosołu, zagotowujemy i odcedzamy. Z mąki, jajka i soli robimy zacierkę i dodajemy do zupy.
Banię (dynię) pokroić w drobną kostkę i rozgotować ją w garnku z 1 szklanką wody. Następnie przetrzeć na gęstym sicie i ugotować z mlekiem dodając sól i cukier do smaku. Wcześniej zagnieść na twardo ciasto na zacierkę z jajka i mąki (tyle, ile zabierze) do wrzącej zupy utrzeć zacierkę na tarce o grubych oczkach i gotować do miękkości. Podajemy zupę w miseczkach ozdabiając „kleksem” ze słodkiej śmietanki i ziarnami suszonymi bani.

 

Twoja ocena:
Ocena: 0.0 (Oddano 0 głosy)
Wyświetlenia:  493